نکاتی برای فرزندپروری نوجوانان
نوجوانی ، مرحله ایست که هر پدر و مادری نگران آن هستند. فرزندپروری نوجوانان در این سالهای حساس زندگی شان می تواند یک چالش بزرگ باشد.
سالهای نوجوانی برای فرزندان ما زمان تحول عظیمی است. آنها سعی می کنند بفهمند چه کسانی هستند ، چه چیزهایی را دوست دارند و به کجا می روند. بعلاوه ، آنها می خواهند نه تنها خودشان، بلکه دوستانشان نیز پذیرفته شوند. این زمان جستجوی روح و هویت سازی است. ما در مورد نوزادان و کودکان نوپا زیاد صحبت می کنیم ، اما کودکان نوپای ما در حال بزرگ شدن هستند و وقت آن است که نکاتی را برای فرزندپروری نوجوانان خود بیان کنیم.
بیایید با ۶ نکته اول برای والدین نوجوان شروع كنيم
۱٫ سالهای نوجوانی را از دست ندهید، سالهای نوجوانی را شکوفا کنید.
برچسب زدن را متوقف کنید و از کلیشه ها خلاص شوید. نباید انتظار بدترین اتفاقات را در این سال ها داشته باشیم. همه نوجوانان هیولا نمی شوند. بیشتر نوجوانان عالی هستند. به آنها فرصت دهید. ما در جهانی از جاذبه ها زندگی می کنیم و آنچه بر آن تمرکز می کنیم و انرژی خود را می گذاریم واقعیت ما خواهد بود. به این نکته توجه کنید که چقدر عالی است فرزندانی دارید که می آموزند چه کسی هستند و هویت خود را پرورش می دهند.
۲٫ آنها را از درون و بیرون دوست داشته باشید.
به عنوان والدین می توانیم انتخاب های درستی برای فرزندپروری نوجوانان خود داشته باشیم ، اما اگر در درون نسبت به آنها عصبانی باشیم ، احساس کنیم آنها بی مسئولیت هستند ، از آنها و تصمیماتشان ناامید شویم، پس این همان چیزی است که آنها پاسخ خواهند داد. در واقع این همان رفتاری خواهد بود که آنها نشان دهند. وقتی آنها را به عنوان اشیایی می بینیم که زندگی ما را سیاه می کنند ، دقیقاً رفتاری را که می گوییم دوست نداریم آنها نشان خواهند داد. آنها را تحسین کنید ، از آنها تعریف کنید و دیگر از این کار دست بردارید.
اگر آنها بدانند که ما بیش از هر چیز دیگری آنها را دوست داریم ، به ما امکان می دهد نظم و انضباط ، برقراری ارتباط ، صداقت و صراحت داشته باشیم و آنها این کار را می پذیرند.
۳٫ برقراری ارتباط ،این قانون طلایی فرزندپروری نوجوانان است.
ما باید خطوط ارتباطی را باز نگه داریم.
دو زمان وجود دارد که نوجوانان می خواهند صحبت کنند:
_ وقتی ما با آنها در ماشین رانندگی می کنیم.
_ قبل از اینکه بخوابند.
در این زمان ها در دسترس باشید و گوش دهید ، و به جای اینکه چیزهایی را برای آنها بگویید ، سوال بپرسید تا آنها به تنهایی پاسخ ها را کشف کنند.
مکان بزرگ دیگری برای برقراری ارتباط با نوجوانان، در طول انجام فعالیتهای مشترک است
کاری پیدا کنید که شما و نوجوانتان بتوانید با هم انجام دهید و آن را انجام دهید. تمام استرس را از بین می برد و خواهید فهمید که در حالی که چیز لذت بخشی را به اشتراک می گذارید ، آنها مایل به صحبت و گفتگو هستند. آنها احساس می کنند شما آنها را درک می کنید زیرا هر دو از این فعالیت شاد هستید.
۴٫ حوزه زمانی نوجوانان را درک کنید.
باید تشخیص دهیم که نوجوانان ما به طور طبیعی در منطقه زمانی متفاوتی از ما کار می کنند.
این بد یا اشتباه نیست ، فقط متفاوت است. ما از مردم کانادا به دلیل این که آنها در زمان هایی متفاوت با ما کار می کنند یا می خوابند، عصبانی نمی شویم
وقتی از آنها می خواهیم کاری انجام دهند ، و آنها می گویند “” باشه یا ، کمی به من فرصت دهید. “به جای این که عصبانی شوید چون آنها بلافاصله این کار را نمی کنند ، خوشحال باشید که آنها گفته اند آره. گفتند بله !!!
اگر ما به آن احترام بگذاریم ، آنها نه تنها در واقع آنچه را که ما خواسته ایم انجام می دهند بلکه حتی ممکن است زودتر این کار را انجام دهند. اگر بدانیم که این روش چگونه کار می کند ، می توانیم زودتر سوال کنیم ، بهتر توضیح دهیم. به جای اصرار فوری و می توانیم فرزندپروری نوجوانان را با چالش کمتری سپری کنیم
۵٫ مشاور باشید و نه مدیر.
تا این مرحله از زندگی فرزندانمان ، ما مدیر زندگی آنها بوده ایم. ما همه جوانب را مدیریت می کردیم.
کودکان سالهای نوجوانی را شروع کردند و ما را به عنوان مدیرشان اخراج کردند. بنابراین والدین معمولاً یکی از دو کار را انجام می دهند.
آنها یا بچه هایشان را رها می کنند .. “موفق باشید با همه چیز ، امیدوارم که موفق شوید.”
یا کنترل بیشتری پیدا می کنند و سعی می کنند بچه هایشان را مجبور به انجام آنچه خودشان می خواهند کنند
هیچ یک از آنها راه درستی نیست. (ما سعی می کنیم دوران کودکی خود را دوباره زنده کنیم ، از آنها در برابر آنچه می دانیم در این سن وجود دارد محافظت کنیم)
مشاور بودن بیشتر به نفوذ و کمتر به کنترل بستگی دارد. مشاوران تخصص و دانش خود را برای کمک به دستیابی به اهداف و حل مشکلات به اشتراک می گذارند.
یکی از راه های انجام این کار این است که …
بپرس ، نگو:
وقتی با فرزندانمان صحبت می کنیم ، باید از آنها کمک بخواهیم ، از آنها ایده ها و نظراتشان را بخواهیم ، نه این که به آنها بگوییم که فکر می کنیم باید چه کاری انجام دهند.
“شما در مورد آن چه فکر میکنید.” “به نظر شما چگونه می توانیم از پس آن برآییم.” و غیره..
این می تواند واقعاً سخت باشد زیرا ما این دوران را سپری کرده ایم ، ما می دانیم که در صورت تصمیم گیری های خاص یا عدم تصمیم گیری ، چه آینده ای در انتظار آنها خواهد بود ، اما وقت آن است که خودشان یاد بگیرند. این ازوظایف فرزندپروری نوجوانان است که به آنها کمک کنیم تا این کار را انجام دهند.
۶٫ در عواقب غرق نشوید
هنگامی که ما فرزندپروری نوجوانان را انجام می دهیم ، طبیعی است که برای اشتباهات آنها عواقب و پیامدهایی را در نظر بگیریم اما …. چند نکته را باید در نظر گرفت.
پیامدها باید متناسب با جرم باشد و باید بچه ها کاری را انجام دهند ، نه این که چیزی از آنها بگیریم
چمن های باغچه را کوتاه کند، به جای گرفتن موبایلش.
اما این پیگیری است که ما به عنوان والدین معمولاً فراموش می کنیم.
پس از نتیجه ، با فرزند خود بنشینید و از آنها سوال کنید “آیا یک لحظه فکر کردی که وقتی قرار است دیر وقت به خانه برگردی باید با خانه تماس بگیرید”؟ یا ، آیا این فکر در ذهن شما خطور کرده است که شاید باید زودتر می رفتید تا به موقع در خانه باشید “؟
آنها خواهند گفت بله! از آنها سوال کنید … “پس چه چیز مانع اطلاع دادن تو به خانه شد؟ آنها به نوعی پاسخ خواهند داد و دلایلشان را خواهند گفت. وقتی این کار را انجام دادند ، حالا شما توضیح دهید: “شما می دانید چه چیزی درست است ، به آنچه که عقلت بهت میگه گوش بده. شما برای تصمیم گیری درست و خوب تمام آنچه را که لازم دارید در اختیار دارید.
سپس ، صحنه را ترک کنید ، سخنرانی نکنید. تمام شد و تمام شد
آیا سالهای نوجوانی شما را نگران می کند؟ چه چیزی بیشتر از همه شما را نگران می کند؟ چه نکاتی می توانید برای فرزندپروری نوجوانان اضافه کنید؟
به یاد داشته باشید، بسیاری از مسائل و اختلالات کودکان در سن کم قابل درمان هستند و بخشی از آن ها در بزرگسالی غیر قابل درمان. همین الان اقدام کنید.
جهت مشاوره در جهت تشخیص یا درمان اختلالات مربوط به کودکان و آموزش والدگری (فرزندپروری) می توانید در ساعت های اداری با شماره تلفن ۰۹۱۹۷۹۰۳۱۲۷ تماس حاصل فرمائید.
چرا قلدر ها فرزند شما را انتخاب می کنند، و چطور آنها را متوقف کنید؟
قبلیچگونه کودک با انگیزه و خودانگیخته تربیت کنیم؟!
بعدی