نظریه ها و درمان های ADHD
نظریه ها و درمان های ADHD
تعیین ارثی ADHD کاملا به اثبات رسیده است.پژوهشگران توارث پذیری ADHD را بالغ بر ۷۶ درصد براورد کرده اند که از جمله بالاترین میزان ها در تمام اختلالات روانی است.بررسی افراد مبتلا به ADHD شواهدی را برای درگیر بودن چند ژن مربوط به دوپامین پیدا کرده است که حکایت دارند نقایصی در الگوهای پاداش ممکن است در نشانه های این اختلال مشارکت داشته باشند.
پژوهشگران همچنین نایهنجاری های ساختاری در مغز افراد مبتلا به ADHD پیدا کرده اند و معتقدند که شبکه مرتبط با هم مناطق مغز در اختلال کارکردهای توجهی – اجرایی این افراد درگیر است.برای مثال، MRI های کودکان مبتلا به ADHD در یک تحقیق جدید نشان داد که به طور متوسط، آنها ۹ درصد حجم کمتر در قشر مخ و اختلالاتی در مدارهایی دارند که در تنظیم کردن کنترل حرکتی درگیر هستند.
گرچه پژوهشگران نابهنجاری های کارکردی و ساختاری در مغز افراد مبتلا به ADHD پیدا کرده اند، اما اغلب توافق دارند که آسیب پذیری ژنتیکی با مواجهه محیطی تعامل می کند.این عوامل استرس زا عبارتند از عوارض زایمان، صدمه مغزی اکتسابی، مواجهه با مواد سمی،بیماریهای عفونی و حتی استرس زناشویی والدین.پژوهشگران همچنین حدس می زنند که ممکن است بسته با همزمانی با اختلالات دیگر، مانند اختلالات خلقی یا اضطرابی، ناتوانی های یادگیری، اختلال سلوک و لج بازی یا نافرمانی، انواع فرعی ADHD وجود داشته باشد.هر یک از این انواع فرعی ممکن است الگوی متفاوت وراثت خانوادگی، عوامل خطر، نوروبیولوژی، و پاسخ به داروها داشته باشد.
نظریه ADHD بارکلی با متصل کردن ناهنجاری های زیستی و مشکلات رفتاری در ADHD اعلام می دارد که اختلال اصلی، ناتوانی در جلوگیری کردن از پاسخ ها به علت ناهنجاری هایی در قشر پیش پیشانی و اتصالات آن با قسمت های دیگر مغز است.اختلال در جلوگیری از پاسخ ، خود را در چهار زمینه عملکرد آشکار می سازد: ۱)حافظه کوتاه مدت، ۲)درونی کردن گفتار معطوف به خوئ، ۳)تنظیم کردن عاطفه، انگیزش،و سطح برانگیختگی، ۴)بازسازی، توانایی تقسیم رفتارهای مشاهده شده به قسمت های تشسکیل دهنده که می توانند به صورت رفتارهای جدیدی که به سمت هدف هدایت شده اند، دوباره ترکیب شوند.
علاوه بر عوامل زیستی و روان شناختی، تاثیرات اجتماعی-فرهنگی در تشدید تصویر نشانه ADHD نقش دارند.خیلی از این کودکان در خانواده های آشفته و بی نظم بزرگ شده اند و تجربیات شکست در مدرسه داشته اند.با این حال رفتار اخلال گر کودک ممکن است به مشکلات تحصیلی و خانوادگی کمک بیشتری کرده باشد.بزرگ کردن کودک مبتلا به ADHD سخت تر از بزرگ کردن کودکی است که به این اختلال مبتلا نیست و این فشار روی خانواده می تواند به آشفتگی های خانوادگی منجر شود.همچنین تجربیات شکست کودک در مدرسه ممکن است به جای علت، پیامد اختلالات بی توجهی باشند.
افراد مبتلا به ADHD معمولا برای کنترل نشانه های خود دارو دریافت می کنند.گرچه بیش از ۱۰ نام تجاری وجود دارد که نسخه ها تحت آنها نوشته می شوند،اما اغلب داروها بر مبنای متیل فنیدیت (ریتالین) استوارند.گاهی به عنوان جای گزینی برای متیل فنیدیت ، داروهای ضد افسردگی به این افراد تجویز می شود.این داروها عبارتند از بوپروپریون (ولباترین SR )، پمولین (سیلرت)، آتوموکستین (استراترا)، و ایمی پرامین. متخصصان بالینی برای درمان ADHD خفیف و نشانه های همزمان مانند اضطراب و افسردگی ،برای افراد مبتلا به اختلالات جسمانی که نباید داروی محرک مصرف کنند، برای افراد مبتلا به اختلال تیک یا توره و برای افراد دارای سوء مصرف دارو، معمولا از این گروه داروها استفاده می کنند.
در حیطه غیر دارویی،چند مداخله در کاهش دادن نشانه های ADHD و کمک به افراد مبتلا برای این که در حیطه های میان فردی بهتر عمل کنند و احساس بهتری نسبت به خود داشته باشند وجود دارد که از آن جمله اند:
-آموزش روانی
-درمان های روان شناختی
-آموزش جبرانی رفتاری و مدیریت شخصی
-مربیگری
-استفاده از تکنولوژی
-همسازی های مدرسه و محیط کار
-طرفداری به خصوص به شیوه ی طرفدلری از خویشتن
هماهنگ کردن این اقدامات با مداخله توسط معلمان، به کودک کمک خواهد کرد تا خویشتنداری بیشتری کسب کند.
به یاد داشته باشید، بسیاری از مسائل و اختلالات کودکان در سن کم قابل درمان هستند و بخشی از آن ها در بزرگسالی غیر قابل درمان. همین الان اقدام کنید.
جهت مشاوره در جهت تشخیص یا درمان اختلالکاستی توجه/بیش فعالی(ADHD)می توانید در ساعت های اداری با شماره تلفن ۰۹۱۹۷۹۰۳۱۲۷ تماس حاصل فرمائید.
ADHD در بزرگسالان
قبلیتکالیف مدرسه و راهکار هایی برای بچه هایی که با آن مشکل دارند.
بعدی