چگونه در بزرگ کردن بچه ها بعد از طلاق همکاری کنید
مطلبی که در مشاوره ها، دوره ها و از افرادی که در سفر با آن ها آشنا می شوم آنقدر شنیده ام که حسابش از دستم رفته است، این است: «اکنون که جدا شده ام، روان درمانگر من درباره اهمیت همکاری با همسر سابقم در بزرگ کردن بچه ها بعد از طلاق برایم سخنرانی می کند. اگرچه می بینم که این کار برای فرزندانم مفید و ضروری است، و حاضر هستم هر کاری برای آن ها انجام دهم، اما من و همسر سابقم حتی نمی توانیم به هم سلام کنیم. و …» راه حل چیست؟
طلاق معمولاً مشکلاتی را پیش می آورد که هیچ راه حل قطعی و روشنی ندارند. برای بسیاری از خانواده ها، بهترین و واقع بینانه ترین روش این است که یاد بگیرند که چگونه با مشکلات روبرو شوند. همکاری بین پدر و مادر به صورتی که در آن هر دو والد تقریباً به یک اندازه مشارکت دارند، به عنوان رابطه ای مطلوب برای خانواده های طلاق نتایجی مثبت داشته در نتیجه پدر و مادرها را برانگیخته است تا هر دو کاملاً در زندگی فرزندانشان فعال باشند، اما برای بسیاری از زوج های جدا شده، این راه حل عملی نیست. اگرچه به نظر می رسد که طلاق یک مشکل را حل می کند، اما مشکلات دیگری نیز به وجود می آورد. اختلاف بین زن و شوهر های پیشین شاید قابل انتظار و متعارف باشد، در نتیجه هنگامی که زندگی مشترک پایان یافته است، زن و شوهر دیگر انگیزه ای برای رسیدن به توافق ندارند. شاید با خود فکر کنید اگر می توانستیم با هم گفتگو کنیم که اصلاً از هم جدا نمی شدیم! حق با شماست. اما در نظر بگیرید که چون شما نتوانسته اید در برقراری یک رابطه ازدواج موفق باشید، دلیلی ندارد که نتوانید در زمینه ای دیگر یعنی در همکاری برای بزرگ کردن بچه ها بعد از طلاق هم موفق باشید.
بیشتر پدر و مادرها می خواهند که بهترین کارها را برای فرزندانشان انجام دهند. اما فشار عاطفی سنگین ناشی از طلاق دیدشان را تار می کند. در موارد نادری همسران سابق حاضر نیستند حتی یک ذره کوتاه بیایند. اما معمولاً یک طرف حاضر است که گذشت کند و رفتار بد طرف مقابل را تا مدتی نادیده بگیرد. پس از چند جروبحث و مقداری توهین و چند بار فراموش کردن برداشتن بچه ها از جایی، والدی که همکاری بیشتری دارد از تلاش خود دست می کشد و تسلیم وضعیتی می شود که بچه ها آن را بخش تاریک می خوانند: «چه اهمیتی دارد که چه کار کنم؟ او هرگز تغییر نخواهد کرد.» پس از مدت کوتاهی هر بار که پدر تماس می گیرد تا تولد فرزندش را تبریک بگوید، مامان گوشی را محکم می کوبد و ارتباط را قطع می کند. یا بابا مدام فراموش می کند که فرزندش را به موقع به منزل برگرداند تا به مهمانی خانه مادربزرگش برود و …
واقعیت این است که تعداد کمی از پدر و مادرها پس از طلاق رابطه محترمانه ای با یکدیگر دارند و حاضر به همکاری در بزرگ کردن بچه ها بعد از طلاق هستند. اگر شما در چنین وضعیتی قرار دارید بدانید که تنها نیستید. اما پیش از آنکه نتیجه بگیرید که این وضعیت بد ادامه دارد و تلاش در راه بهبود آن هیچ فایده ای ندارد، باید این را هم بدانید که پس از چند سال معمولاً وضعیت تغییر می کند. اگرچه شاید زن و شوهر های سابق خود را دوستان صمیمی یکدیگر به شمار نیاورند، اما بیشتر آن ها می پذیرند که حتی فقط به خاطر فرزندانشان هم که شده رابطه ای محترمانه اما نه چندان صمیمانه با هم داشته باشند. شاید برای این کار لازم باشد که مسائل خصوصی خود و همسر سابقتان را از مسائلی که به فرزندانتان مربوط می شود جدا کنید. علاوه بر این شاید مجبور شوید که گاهی بیشتر از آنچه که می خواهید گذشت کنید. جلوی زبانتان را بگیرید و خشمتان را فرو بنشانید. اما همیشه به یاد داشته باشید که شما یک هدف با ارزش دارید. هدف شما این است که : فرزندتان بتواند با وجود طلاق والدینش رشد کند.
- رابطه تان را از نو تعریف کنید.
اگر نمی توانید همسر سابقتان را به عنوان یک دوست ببینید، او را به عنوان یک شریک کاری و فرزندانتان را به عنوان کارتان ببینید. بیشتر شرکای کاری دوستانی صمیمی نیستند، اما به دلیل هدف مشترک می توانند به نقاط قوت یکدیگر احترام بگذارند و نقاط ضعف هم را نادیده بگیرند.
- کشمکش هایتان را عاقلانه انتخاب کنید.
پس از طلاق تفاوت های روشن تربیت و رفتار با فرزند بارزتر می شوند و انگیزه برای گذشت، کمتر می گردد. تشخیص دهید که در چه مواردی اختیار فرزندتان را دارید و در ضمن یاد بگیرید که آنچه را در اختیارتان نیست بپذیرید.
- به رابطه همسر سابقتان با فرزندتان احترام بگذارید.
هنوز هیچکس تنها راه درست والد بودن را کشف نکرده است. در بزرگ کردن بچه ها بعد از طلاق لازم است رابطه خاص فرزندتان را با همسر سابقتان محترم بشمارید و در آن دخالت نکنید. مگر آنکه از فرزندتان سوء استفاده شود و مورد خشونت قرار بگیرد.
- هنگامی که دلیل خوبی برای نگرانی درباره رفتار پدرانه یا مادرانه همسر سابقتان دارید آن را به شیوه ای بیان کنید که تهدید آمیز نباشد.
تا می توانید با این عبارات گفتگویتان را دلنشین کنید: «بهتر است این نکته را در نظر بگیری …» به جای اینکه بگویید: «تو باید …». «بی تردید این به تو بستگی دارد … » به جای اینکه بگویید: «من فکر می کنم که تو باید …». «اگر این کار مفید باشد …» به جای «آنگونه که من انجام می دهم …»
- تا می توانید بکوشید که همسر سابقتان را از زندگی فرزندتان مطلع کنید.
توجه داشته باشید که همسرتان در اولین فرصت از آنچه در مدرسه رخ می دهد، فعالیت های خارج از برنامه درسی و موقعیت های مهم دیگر فرزندتان مطلع شود. حتی عصیانگرترین همسر سابق نمی تواند تا مدتی طولانی از همسر سابقی که مشخص است می کوشد تا او را در جریان زندگی فرزندش قرار دهد، خشمگین باقی بماند.
- سعی کنید دعوا نکنید. به خصوص در حضور فرزندتان.
مهم است که بدانید برای بیشتر بچه ها یک نتیجه خوب طلاق، پایان یافتن دعوای پدر و مادرشان است. یادتان باشد که هر بار شما دو نفر می جنگید، فرزندتان به دردناک ترین لحظات گذشته اش بازگردانده می شود.
- انعطاف پذیر باشید.
زندگی از هیچ برنامه ای پیروی نمی کند. حتی برنامه ای که دادگاه برای دیدار تعیین می کند. همه مجبور می شوند گاهی برنامه های دیدار آخر هفته را جابجا کنند. برای بزرگ کردن بچه ها بعد از طلاق با همسر سابقتان درباره چنین تغییراتی همکاری کنید.
- به یاد داشته باشید که همکاری در بزرگ کردن بچه ها بعد از طلاق مترادف با پدر و مادری مساوی نیست.
شاید همسر سابقتان آنقدر که انتظار دارید مادر با عاطفه ای برای فرزندانتان نباشد. یا شاید او همه کارهای پدرانه ای را که یک پدر باید انجام دهد، انجام نمی دهد. آیا اینها موجب می شود که همسر سابقتان والد بدی باشد؟ نه. حتی در خانواده های شاد و متحد معمولاً یک والد عاطفی تر، به شناخت روان آشناتر است و معمولاً فرزندان برای حمایت راهنمایی و محبت به او روی می آورند. سعی کنید برای فرزندتان همان والد باشید، حتی اگر همسر سابقتان نمی تواند. آنگاه فرزندتان رشد می کند و می بالد.
- پیش از آنکه درباره فرزندتان تصمیمی بگیرید، به این نکته مهم فکر کنید چه چیزی بیشتر از همه به نفع فرزندم است.
در بسیاری از موارد یک والد فقط به این دلیل می گوید «نه» که همسر سابقش می گوید «بله». تضادها و درگیری های شخصی خود با همسر سابقتان را از منافع فرزندتان جدا کنید. اگر این کار برایتان دشوار است، می توانید از روانشناسان کودک حرفه ای کمک بگیرید.
در سفر کمک به رشد کودکی که والدینش از یکدیگر طلاق گرفته اند یاد بگیرید که بارتان را در خانه بگذارید و آن را به دوش فرزندانتان نکشانید.
برای مطالعه مقالات مرتبط بیشتر اینجا کلیک کنید.
به یاد داشته باشید، بسیاری از مسائل و اختلالات کودکان در سن کم قابل درمان هستند و بخشی از آن ها در بزرگسالی غیر قابل درمان. همین الان اقدام کنید.
جهت مشاوره در جهت تشخیص یا درمان اختلالات مربوط به کودکان و آموزش والدگری (فرزندپروری) می توانید در ساعت های اداری با شماره تلفن ۰۹۱۹۷۹۰۳۱۲۷ تماس حاصل فرمائید.
با نوسانات خلقی نوجوانان چطور برخورد کنیم؟!
قبلیتولد بچه دوم را چطور به بچه اول اطلاع دهیم ؟
بعدی