اختلال دلبستگی واکنشی(RAD):
کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی در شیوه ارتباط برقرار کردن با دیگران،اختلالات شدید دارند.این کودکان از لحاظ هیجانی گوشه گیر و بازداری شده هستند و عاطفه ی مثبت کم و ناتوانی در کنترل کردن هیجانات نشان می دهند.وقتی آنها ناراحت هستند تسلی نمی خواهند.
این اختلال معمولا در کودکانی یافت می شود که غفلت اجتماعی،تغییرات مکرر مراقبت کنندگان اصلی،یا بزرگ شدن در نهادهایی که نسبت کودک به مراقبت کننده بالاست، راتجربه کرده اند.در نتیجه این کودکان از لحاظ توانایی تعامل کردن با کودکان دیگر و بزرگسالان معیوب هستند.
این اختلال در دسته بندی اختلالات مربوط به آسیب و عامل استرس زا قرار گرفته است.
ملاک های تشخیصی:
الف)کودک وقتی ناراحت است به ندرت یا خیلی کم تسلی می جوید.
ب)کودک وقتی ناراحت است به ندرت یا خیلی کم به تسلی پاسخ می دهد.
ج)پاسخ دهی اجتماعی و هیجانی خیلی کم به دیگران.
د)عاطفه مثبت محدود.
ه)دوره های تحریک پذیری،غمگینی،یا بیمناکی توجیه نشده که حتی در مدت تعامل هایی که تهدید آمیز نیستند با مراقبت کنندگان بزرگسال ، آشکارند.
و)غفلت یا محرومیت اجتماعی به شکل برآورده نشدن مداوم نیازهای هیجانی اساسی برای تسلی، تحریک و محبت توسط بزرگسالان مراقبت کننده.
ز)تغییرات مکرر مراقبت کنندگان اصلی که فرصت تشکیل دادن دلبستگی های با ثبات را محدود می کند.( مثل تغییرات مکرر در مراقبت توسط والدین رضاعی)
ح)بزرگ شدن در محیط های غیر عادی که فرصت برقرار کردن دلبستگی های انتخابی را شدیدا محدود می کند
ط)این اختلال قبل از پنج سالگی آشکار است.
نشانه های آمادگی کودک برای شروع آموزش دستشویی رفتن
قبلینمودار رشد فعالیت طراحی در کودکان
بعدی