اختلال اضطراب اجتماعی
ویژگی اختلال اضطراب اجتماعی ترس یا اضطراب چشمگیر از موقعیت های اجتماعی است که امکان دارد فرد در آنها مورد بررسی دقیق دیگران قرار بگیرد. برخی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی فقط هنگامی که در موقعیت عملکردی قرار دارند نشانه های خود را تجربه می کنند. اما این اختلال ممکن است در افراد دیگری که در موقعیت های اجتماعی معمولی هستند نیز روی دهد. اصولا، اضطرابی که فرد تجربه می کند، بر میل به اجتناب کردن از تحقیر یا شرمندگی تمرکز دارد. حتی عمل ساده ای مثل نوشیدن می تواند نشانه های ترس یا اضطراب را برانگیخته کند. میزان شیوع اختلال اضطراب اجتماعی در ایالات متحده ۱۲٫۱ درصد و بنابراین دومین نوع اختلال اضطرابی بسیار شایع است. از ۶٫۸ درصد افرادی که طی دوره ۱۲ ماهه دچار این اختلال می شوند تقریبا ۳۰ درصد با عنوان شدید طبقه بندی شده اند.
ملاک های تشخیصی DSM-5 برای اختلال اضطراب اجتماعی:
- A. ترس یا اضطراب محسوس در مورد یک یا چند موقعیت اجتماعی که در آنها فرد با احتمال بررسی دقیق دیگران مواجه شود. از جمله نمونه های آن عبارتند از تعامل های اجتماعی (مثل گفتگو داشتن، ملاقات کردن با افراد نا آشنا)، مورد مشاهده قرار گرفتن (مثل خوردن یا نوشیدن) و عمل کردن جلوی دیگران (مثل ایراد سخنرانی).
توجه: در کودکان، اضطراب باید در موقعیت های همسالان و نه فقط در هنگام تعامل با دیگران روی دهد.
- B. فرد می ترسد که طوری عمل کند یا نشانه هایاحتلال اضطراب اجتماعی بروز دهد که به صورت منفی ارزیابی شوند. (یعنی خجالت آور یا تحقیر آمیز باشند، به طرد یا دلخوری دیگران منجر شوند.)
- C. موقعیت های اجتماعی تقریبا همیشه ترس یا اضطراب را بر انگیخته می کنند.
توجه: در کودکان،ترس یا اضطراب ممکن است با گریه، قشقرق، میخکوب شدن، چسبیدن، جمع کردن خود، یا ناتوانی در صحبت کردن در موقعیت های اجتماعی ابراز شود.
- D. از موقعیت های اجتماعی اجتناب می شود یا این موقعیت ها با ترس یا اضطراب شدید تحمل می شوند.
- E. ترس یا اضطراب با تهدید واقعی که توسط موقعیت اجتماعی ایجاد می شود و با زمینه اجتماعی-فرهنگی ، بی تناسب است.
- F. ترس، اضطراب یا اجتناب، مداوم است. معمولا ۶ ماه یا بیشتر ادامه می یابد.
- G. ترس، اضطراب یا اجتناب،ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه ی بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی،یا زمینه های مهم دیگر عملکرد ایجاد می کند.
- H. ترس، اضطراب، یا اجتناب ناشی از تاثیرات فیزیولوژیکی مواد (مثل سوء مصرف مواد مخدر یا دارو) یا بیماری جسمانی دیگر نیست.
- I. ترس، اضطراب، یا اجتناب با نشانه های اختلال روانی دیگر ، مانند اختلال وحشتزدگی ، اختلال بدشکلی بدن، یا اختلال طیف اوتیسم بهتر توجیه نمی شود.
- J. اگر بیماری جسمانی دیگری (مثل بیماری پارکینسون، چاقی، بدشکلی ناشی از سوختگی ها یا جراحت) وجود داشته باشد، ترس، اضطراب یا اجتناب، آشکارا نامربوط یا بیش از حد است.
نظریه ها و درمان اختلال اضطراب اجتماعی:
همچون اختلالات اضطرابی دیگری که قبلا مورد بحث قرار دادیم، رویکردهای زیستی به اختلال اضطراب اجتماعی بر نابهنجاریهایی در مکانیزم های مغز که در ترس و اضطراب دخالت دارند، تمرکز می کنند. علاوه بر آن، تحقیقات در مورد مشارکت های ژنتیکی در اختلال اضطراب اجتماعی، حکایت دارند که این اختلال ممکن است تا اندازه ای مبنای ژنتیکی داشته باشد. پژوهشگران بین اختلال اضطراب اجتماعی و صفات کم رویی و روان رنجور خویی، که ممکن است تا اندازه ای ارثی باشند ارتباط برقرار کرده اند.
طبقات داروهایی که معلوم شده برای اختلال اضطراب اجتماعی بسیار موثر هستند SSRI ها و SNRI ها هستند. داروهای دیگری که برای درمان این اختلال مورد استفاده قرار می گیرند و ممکن است موثر باشند، مشکلات زیادی دارند. بنزودیازپین ها توان قابل ملاحظه ای برای سوء مصرف دارند، از این گذشته، ممکن است در درمانی که روش های روان شناختی مانند مواجهه با موقعیت ترسناک را شامل می شوند، اختلال ایجاد کنند. MAOI ها نیز که می توانند به نحو موثری نشانه های اضطراب اجتماعی را کنترل کنند، عوارض جانبی بالقوه خطرناکی دارند.
غیر از مشارکتهای ژنتیکی که ممکن است باعث شوند برخی کودکان به احتمال بیشتری دچار اختلال اضطرابی شوند، تغییراتی در کودکی و نوجوانی وجود دارند که می توانند خطر مبتلا شدن فرد به این اختلال را افزایش دهند. به خصوص، توانایی فکر کردن به این که چگونه ممکن است دیگران شما را در نظر بگیرند توانایی ای که در نوجوانی ظاهر می شود، ممکن است با آسیب پذیری فیزیولوژیکی تعامل کند و به ظاهر شدن نشانه ها بینجامد.
دیدگاه شناختی-رفتاری افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی را به این صورت در نظر می گیرد که قادر نیستند در مورد شیوه ای که دیگران آنها را برداشت می کنند، نظر واقع بینانه ای داشته باشند. همچون انواع دیگر درمان شناختی-رفتاری متخصص بالینی سعی می کند افکار درمانجو را همراه با مواجهه ی واقعی یا خیالی تغییر دهد. به نظر می رسد که تقریبا هر نوع درمان شناختی-رفتاری از جمله درمان گروهی یا فردی بسیار موثر باشد. برای درمانجویانی که به روان درمانی یا دارو جواب نمی دهند علائم نوید بخشی در مورد منافع روشهای دیگر از جمله مصاحبه انگیزشی، درمان پذیرش و تعهد، و آگاهی کامل/مراقبه وجود دارد. اما درمان اختلال اضطراب اجتماعی می تواند بسیار دشوار باشد، زیرا درمانجویان گرایش دارند خود را از لحاظ اجتماعی منزوی کنند و بنا براین، برای مواجه دادن خودشان با موقعیت های چالش انگیز در زندگی روزمره، فرصت های کمتری دارند بر خلاف افراد مبتلا به انواع دیگر اختلالات اضطرابی مهارت های اجتماعی معیوب افراد میتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است باعث شود که آنها واکنش های منفی از جانب دیگران را تجربه کنند و بنابراین، ترس های آنها تایید شوند. اما از زاویه مثبت درمان شناختی-رفتاری روش موثری است که می توان آن را در انواع موقعیت های درمان از کار بست خصوصی گرفته تا مراکز بهداشت روانی جامعه و مشاوره اجرا کرد.
به یاد داشته باشید، بسیاری از مسائل و اختلالات کودکان در سن کم قابل درمان هستند و بخشی از آن ها در بزرگسالی غیر قابل درمان. همین الان اقدام کنید.
جهت مشاوره در جهت تشخیص یا درمان اختلالات مربوط به کودکان و آموزش والدگری (فرزندپروری) می توانید در ساعت های اداری با شماره تلفن ۰۹۱۹۷۹۰۳۱۲۷ تماس حاصل فرمائید.
۷ ویژگی مشترک بین افرادی که، در کودکی تجربه ی تروماتیک داشته اند
قبلیآموزش راجع به خدا به بچه ها با ۴ روش ساده
بعدی