اختلال آگورافوبی
در DSM-IV-TR اختلال آگورافوبی تشخیص مجزا از اختلال وحشتزدگی محسوب نشده بود.DSM-5 اکنون این دو اختلال را جدا می کند، هرچند که اگر فرد ملاک های هر دو اختلال را برآورده کند، هر دو تشخیص می توانند داده شوند. اختلال آگورافوبی نیز در دسته اختلالات اضطرابی قرار دارد.
در آگورافوبی فرد ترس یا اضطراب شدیدی را احساس می کند که مواجهه واقعی یا پیش بینی شده با موقعیت هایی ماننداستفاده از وسیله حمل و نقل عمومی، بودن در مکان های بسته مانند تئاتر یا مکان باز مانند پارکینگ بی سقف، و تنها بیرون از خانه بودن، آن را راه اندازی می کند. افراد مبتلا به آگورافوبی از این موقعیتها به خودی خود نمی ترسند، بلکه از آن می ترسند که ممکن است در صورتی که دچار نشانه های شبه وحشتزدگی یا نشانه های خجالت آور یا ناتوان کننده دیگر شوند، نتوانند کمک بگیرند یا فرار کنند. ترس یا اضطراب آنها با خطر واقعی در چنین موقعیت هایی بی تناسب است. اگر فرد وادار شود چنین موقعیتی را تحمل کند، به شدت می ترسد و مضطرب می شود یا به وجود یک همراه نیاز دارد. این نشانه ها همچون اختلالات دیگر باید در طول زمان ادامه دار باشند (در این مورد حداقل ۶ ماه)، موجب ناراحتی قابل ملاحظه شوند، و ناشی از اختلال روانی یا جسمانی دیگر نباشند.
برآورد شده است که در ۲۰ درصد از نمونه های بزرگسالِ آگورا فوبی، حملات وحشتزدگی روی می دهند، و شیوع آن در سنین پایین تر بین ۳ تا ۵ درصد است. در تحقیقات، موقعیت ها، و ملاک های تشخیصی مختلف، تقریبا ۲۵ درصد افرادی که اختلال وحشتزدگی همراه با نشانگان آگورافوبی دارند، ملاک های تشخیصی برای آگورافوبی به تنهایی را برآورد می کنند.
ملاک های DSM-5 برای آگورافوبی :
A. ترس یا اضطراب محسوس در مورد دو (یا تعداد بیشتری) از پنج موقعیت زیر:
استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی (مثل اتومبیل ها، اتوبوس ها، قطارها، کشتی ها، هواپیماها).
بودن در مکان های باز (مثل پارکینگ های بی سقف، بازارها، پل ها).
بودن در مکان های بسته (مثل فروشگاه ها، تئاترها، سینماها).
ایستادن در صف یا بودن در جمعیت.
تنها بیرون از خانه بودن.
B. فرد به علت این که فکر می کند در صورت وقوع نشانه های شبه وحشتزدگی یا نشانه های ناتوان کننده یا خجالت آور دیگر (مثل ترس از زمین خوردن در سالخوردگان، ترس از بی اختیاری ادرار یا مدفوع )، گریختن ممکن است دشوار باشد، یا امکان کمک ممکن است وجود نداشته باشد، از این موقعیت ها می ترسد یا اجتناب می کند.
C. موقعیت های آگورافوبیک تقریبا همیشه ترس یا اضطراب را تحریک می کنند.
D. از موقعیت های آگورافوبیک به طور فعال اجتناب می شود، این موقعیت ها به حضور یک همراه نیاز دارند، یا با ترس و اضطراب شدید تحمل می شوند.
E. ترس یا اضطراب، با خطر واقعی که توسط موقعیت های آگورافوبیک ایجاد می شوند یا موقعیت های اجتماعی متناسب نیست.
F. ترس، اضطراب یا اجتناب مداوم است، معمولا به مدت ۶ ماه یا بیشتر ادامه می یابد.
G. ترس، اضطراب یا اجتناب، ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی یا زمینه های مهم دیگر عملکرد ایجاد می کند.
H. اگر بیماری جسمانی دیگر (مثل بیماری روده ملتهب، بیماری پارکینسون) وجود داشته باشد، ترس، اضطراب یا اجتناب بیش از حد است.
I. ترس، اضطراب یا اجتناب با نشانه های اختلال روانی دیگر بهتر توجیه نمی شود – برای مثال، نشانه ها به فوبی خاص، از نوع موقعیتی، محدود نمی شوند، فقط موقعیت های اجتماعی (همچون در اختلال اضطراب اجتماعی)، نقایص یا عیب هایی در ظاهر جسمانی (همچون در اختلال بد شکلی بدن)، یادآورهای وقایع آسیب زا (همچون در اختلال استرس پس از آسیب)، یا ترس از جدایی (همچون در اختلال اضطراب جدایی) را شامل نمی شوند.
توجه: آگورافوبی صرف نظر از وجود اختلال وحشتزدگی تشخیص داده می شود. اگر جلوه نشانه فرد ملاک های اختلال وحشتزدگی و آگورافوبی را برآورده کند، هر دو تشخیص باید داده شود.
به یاد داشته باشید، بسیاری از مسائل و اختلالات کودکان در سن کم قابل درمان هستند و بخشی از آن ها در بزرگسالی غیر قابل درمان. همین الان اقدام کنید.
جهت مشاوره در جهت تشخیص یا درمان اختلالات مربوط به کودکان و آموزش والدگری (فرزندپروری) می توانید در ساعت های اداری با شماره تلفن ۰۹۱۹۷۹۰۳۱۲۷ تماس حاصل فرمائید.
۱۴ نشانه ی والدین سمی که به فرزندانشان آسیب می زنند!
قبلینظریه ها و درمان اختلال وحشتزدگی و آگورافوبی
بعدی