رسیدگی به بی احترامی های نوجوانان
wwwبه عنوان یک مادر یا پدر ، خیلی طبیعی است که در مقابل بی احترامی های نوجوانان احساس آسیب و دل شکستگی کنید. فرزند شما قبلاً برای علاقه یا نظرات شما خیلی ارزش قائل بود ، اما اکنون به نظر می رسد که ساده ترین مکالمات نیز می توانند به مشاجره تبدیل شوند.
رفتار فرزند شما دلایلی دارد. و همچنین یک خبر خوب: این مرحله به پایان خواهد رسید.
آنچه شما باید بدانید :
همه نوجوانان بی ادب و بی احترام نخواهند شد ، اما اینگونه رفتار کردن یعنی بی احترامی های نوجوانان یک قسمت طبیعی از رشد و نمو نوجوانان است. فرزند شما در حال یادگیری بیان و آزمایش ایده های مستقل خود است ، بنابراین مواقعی پیش می آید که شما مخالف هستید. توسعه استقلال قسمت اصلی رشد است.
همچنین ، نوجوانان به دلیل چگونگی رشد و تغییر مغزشان ممکن است کاملاً بدخلق باشند. تغییرات در حال انجام ، به ویژه آنهایی که بر مرکز عاطفی مغز تأثیر می گذارند ، گاهی اوقات می توانند منجر به حساسیت بیش از حد ، و همچنین خلق و خو یا نگرش های قابل تغییر و بی احترامی های نوجوانان شوند.
نوجوانان فکر عمیق تری نسبت به چند سال قبلشان دارند و می توانند افکار و احساساتی داشته باشند که قبلاً هرگز نداشته اند. این تغییر به تفکر عمیق تر ،بخشی طبیعی از پیشرفت است.
نکته: هر چقدر فرزند شما بدخلق یا تحریک پذیر شود ، باز هم برای ارتباطات شما ارزش قائل است. مهم است که به صحبت کردن با او ادامه دهید – فقط ممکن است لازم باشد در صورت بدخلقی کمی بیشتر درکش کنید و به یاد داشته باشید که این مرحله به پایان می رسد.
در این رابطه ، ممکن است بخواهید مقاله ما درباره ارتباط با بی احترامی های نوجوانان را بخوانید:
• قوانین واضحی در مورد رفتار و ارتباطات تعیین کنید:
به عنوان مثال ، می توانید بگویید ، “ما در خانواده خود با احترام صحبت می کنیم. این بدان معناست که ما روی افراد را اسم نمی گذاریم “. درگیر کردن فرزند خود در این مباحث در مورد قوانین به این معنی است که بعداً می توانید به او یادآوری کنید که وی در ایجاد قوانین کمک کرده و با آنها موافقت کرده است.
• آرام باشید:
این مهم است اگر کودک شما با “نظر شما” نسبت به یک موضوع واکنش نشان داد، توقف کنید ، نفس عمیق بکشید ، و با آرامش به گفته خود ادامه دهید.
• روی رفتار تمرکز کنید ، نه شخص:
وقتی لازم است درباره برخی بی احترامی های نوجوانان صحبت کنید ، بر رفتار و احساس خود در مورد آن تمرکز کنید.از هرگونه اظهار نظر درباره شخصیت فرزند خود بپرهیزید.به جای اینکه بگویید، “تو بی ادب هستی”،می توانید سعی کنید جملاتی مانند “من ناراحت می شوم وقتی با من اینگونه صحبت می کنی” را بگویید. اشکالی ندارد که گاهی اوقات صریح احساس خود را بیان کنید- “من الان از دست توعصبانی هستم،با تو صحبت کردن سخت است،…
• الگو باشید:
هنگامی که در کنار فرزند خود هستید ، سعی کنید به همان روشی صحبت کنید و رفتار کنید که دوست دارید فرزندتان در مورد شما صحبت کند و رفتار کند.
• پيامد تعيين كنيد:
پيامدهايى را تنظیم و استفاده کنید اما سعی کنید موارد زیادی را تنظیم نکنید و براى هر كارى كه با سليقه خودتان جور نبود عواقب در نظر نگيريد.در بعضی مواقع ، مانند بی ادبی و بی احترامی های نوجوانان ، فحش یا لقب گذاشتن ، ممکن است تعيين عواقب مناسب باشد.
• از شوخ طبعی استفاده کنید:
یک خنده مشترک می تواند بن بست را از بین ببرد ، دیدگاه دیگری نسبت به یک موقعیت ارائه دهد یا لحن گفتگو را سبک کند. سبک بودن همچنین می تواند حرارت را از یک موقعیت خارج کند – اما از تمسخر ، یا کنایه خودداری کنید.
• مطمئن شويد كه منظورش را متوجع شده ايد:
گاهی اوقات بی احترامی های نوجوانان کاملا بی هدف است یعنی بی احترامی می کنند بدون اینکه منظور بی ادبی داشته باشند.پاسخ مفید می تواند چیزی مانند این باشد:
“این حرفت کاملاً توهین آمیز بود.منظورت همين بود ؟مى خواستى توهين كرده باشى؟ ”
مواردی که باید از آنها اجتناب کرد:
• بحث و جدال:
این به ندرت برای والدین یا نوجوانان مفید است. وقتی در مقابل بی احترامی های نوجوانان عصبانی می شویم می توانیم مواردی را بیان کنیم که منظور ما نیست. یک روش موثرتر این است که به خودتان کمی وقت بدهید تا آرام شوید.
• زمان نامناسب:
تعداد کمی از ما وقتی عصبانی یا ناراحت هستیم می خواهیم در مورد یک موضوع دشوار صحبت کنیم. اگر عصبانی هستید یا در میانه مشاجره هستید ، بحث در مورد آنچه از فرزندتان انتظار دارید دشوار خواهد بود. یک روش موثرتر این است که به او بگویید می خواهید صحبت کنید و در مورد زمان ملاقات و بحث در مورد موضوع پیش آمده بعداً توافق کنید.
• دفاعی بودن:
این بسیار بندرت مفید است. سعی کنید مسائل را شخصی نگیرید.
• سخنرانی:
حتی اگر بیش از فرزندتان تجربه زندگی دارید ، اما سخنرانی در مورد نحوه رفتار و بی احترامی های نوجوانان به آنها ، گوش دادن را خاموش می کند. اگر می خواهید فرزندتان به شما گوش دهد ، ممکن است لازم باشد وقت خود را صرف گوش دادن به او کنید.
• نق زدن:
این احتمالاً تأثیر زیادی نخواهد داشت. این ممکن است ناامیدی شما را افزایش دهد و فرزند شما احتمالاً فقط خاموش می شود.
• کنایه:
تقریباً مطمئناً کینه به وجود می آورد و باعث افزایش فاصله بین شما و فرزندتان می شود.
چه موقع باید نگران بود:
اگر “نگرش” فرزند شما نسبت به شما و خانواده شما به هیچ یک از استراتژی های گفته شده در بالا پاسخ ندهد ، این ممکن است هشداری باشد برای وجود یک مشکل عمیق تر.
همچنین اگر تغییراتی در نگرش فرزند شما ایجاد شود ، همراه با تغییرات دیگری مانند تغییر روحیه ، کناره گیری از خانواده یا دوستان و فعالیت های معمول یا ضعف در مدرسه ، شاید باید نگران باشید.
اگر نگران رفتار فرزند خود هستید ، می توانید:
• درمورد این مسئله به عنوان اعضای یک خانواده با هم بحث کنید ، تا روشهای حمایت از یکدیگر را بررسی کنید
• با والدین دیگر صحبت کنید و از کار آنها مطلع شوید
به دنبال پشتیبانی حرفه ای باشید – افراد خوب برای شروع شامل مشاوران مدرسه ، معلمان و پزشک خانوادگیتان هستند و در ادامه می توانید از روانشناس و مشاور کودک و نوجوان کمک بگیرید
به یاد داشته باشید، بسیاری از مسائل و اختلالات کودکان در سن کم قابل درمان هستند و بخشی از آن ها در بزرگسالی غیر قابل درمان. همین الان اقدام کنید.
جهت مشاوره در جهت تشخیص یا درمان اختلالات مربوط به کودکان و آموزش والدگری (فرزندپروری) می توانید در ساعت های اداری با شماره تلفن ۰۹۱۹۷۹۰۳۱۲۷ تماس حاصل فرمائید.
انجام تکالیف مدرسه را ساده تر کنیم؟
قبلیدیدن رابطه جنسی والدین توسط کودک، بایدها و نبایدها
بعدی