بازی درمانی و انواع آن؟
بازی در فرایند درمانی:
لازم است قبل از این که به مفهوم بازی درمانی بپردازیم، یک تعریف کلی از بازی داشته باشیم،بازی به عنوان فعالیت اختیاری،دارای انگیزه درونی، کودک محور و در بر دارنده انعطاف پذیری در انتخاب و تعیین نحوه استفاده از یک شی است. فرایند بازی معمولا لذت بخش است و نتیجه نهایی آن چندان اهمیتی ندارد. بازی کردن شامل خود جسمانی، ذهنی و هیجانی کودک در بیان خلاق است و می تواند شامل تعامل اجتماعی باشد. بنابراین وقتی کودک بازی می کند تمامیت او حضور دارد.
اصطلاح بازی درمانی مستلزم حضور نوعی فعالیت احتمالی است که می تواند بازی تلقی شود. ما به کودکی که در حال خواندن کتاب است نمی گوییم در حال بازی است. در نتیجه بازی درمانی عبارتست از:
یک رابطه بین فردی پویا بین کودک و درمانگری که در زمینه فرایندهای بازی درمانی آموزش دیده است و ضمن فراهم کردن ابزار و امکانات یک بازی گزینش شده، شکل گیری یک رابطه امن برای کودک را تسهیل می کند تا از طریق بازی که طبیعی ترین وسیله ارتباطی کودک برای رشد و شکوفایی بهینه است، کودک خود را به طور کامل بیان کند و به کاوش بپردازد.
اگرچه اکثر بزرگسالان قادرند احساسات، سرخوردگی ها،اضطراب ها و مشکلات شخصی شان را به صورت کلامی بیان نمایند اما کودکان نمی توانند ازین طریق به بیان کامل خود بپردازند. بازی ابزار رشدی مناسبی برای بیان افکار و احساسات، کاوش روابط ، فهمیدن معانی تجربیات، فاش کردن آرزوها و پرورش راهکارهای کنار آمدن فراهم می کند. منطق کلی بازی درمانی (خصوصا از نوع بی رهنمود) این است که چنانچه به کودکان فرصت داده شود، آنها احساسات و نیازهایشان را با بازی کردن به شیوه ای بیان می کنند که شبیه بیان بزرگترهاست. پویایی بیان و ابزار ارتباط برای کودکان متفاوت است ، ولی آنچه بیان می شود (ترس، رضایت، خشم، خوشحالی، نا امیدی، خوشحالی) شبیه بزرگسالان است.
از این منظر کودکان از اسباب بازی به عنوان لغات استفاده می کنند و بازی زبان آنهاست.
بازی درمانی بی رهنمود:
نوعی از بازی درمانی است که در آن کودک هدایت می کند و درمانگر از او پیروی می کند. این بدان معناست که در طول بازی کودک انتخاب می کند با چه چیزی بازی کند و در مورد آن صحبت کند. این ممکن است انتخاب کردن برای بازی نکردن یا حرف نزدن باشد. همه این گزینه ها بخشی از فرایند درمانی هستند و به همان اندازه مهم و مورد استقبال قرار می گیرند.
از انواع آن می توان، بازی درمانی کودک محور (CCPT) ، بازی درمانی والد محور (CPRT) را نام برد. در این روش ها ، بازی درمانگر به روش های بسیار دقیق به کودکان پاسخ می دهند تا یاد بگیرند که چگونه احساسات را تشخیص دهند، انتخاب کنند و از طریق مسئولیت پذیری مسئول عواقب و ایجاد عزت نفس باشند.
بازی درمانی هدایت شده:
گاهی ممکن است درمانگر تشخیص دهد که لازم است مداخلاتی را در بازی درمانی لحاظ کند و طبق قاعده و اصول از پیش تعیین شده ای بازی را به پیش ببرند در نتجه در این نوع از بازی درمانی درمانگر هدایت گر است.
که از انواع آن می توان، بازی درمانی شناختی رفتاری (CBPT) ، تراپلی را نام برد.
در مقالات بعدی به شرح دقیق تر انواع بازی درمانی ها خواهم پرداخت، همچنین برای استفاده از خدمات بازی درمانی به شکل حرفه ای ، می توانید با شماره ی:
۰۹۱۹۷۹۰۱۲۷ تماس حاصل نمایید.
به یاد داشته باشید، بسیاری از مسائل و اختلالات کودکان در سن کم قابل درمان هستند و بخشی از آن ها در بزرگسالی غیر قابل درمان. همین الان اقدام کنید.
جهت مشاوره در جهت تشخیص یا درمان اختلالات مربوط به کودکان و آموزش والدگری (فرزندپروری) می توانید در ساعت های اداری با شماره تلفن ۰۹۱۹۷۹۰۳۱۲۷ تماس حاصل فرمائید.
چرا والدین باید با فرزندان خود در مورد رابطه جنسی صحبت کنند
قبلیمشکلات خواب در کودکان (از تولد تا سالهای مدرسه)
بعدی