ایجاد مقداری محدودیت
- کجا میری؟
- بیرون
- با کی میری؟
- دوستام
- کی بر می گردی؟
- بعدا
بیشتر والدین چنین مکالماتی را با نوجوان هایشان داشته اند.هیچ اطلاعات تازه ای از این مکالمات به دست نمی آید و در نهایت پدر و مادر ناکام و نا امید می شوند.
البته تحمیل اصول و قوانین به نوجوانها و اعمال محدودیت به آنها کار ساده ای نیست. بعضی از والدین می ترسند که اگر بیش از حد برای نوجوانهایشان محدودیت قائل شوند به احساسات آنها لطمه بزنند. نوجوان ها می گویند که : (( هیچ کدام از پدر و مادر های دیگر، ساعت رفت و آمد بچه هایشان را تعیین نمی کنند و برای آنها محدودیت ایجاد نمی کنند. )) و خیلی از پدر و مادر ها در دام چنین ادعاهایی گرفتار می شوند.
اما محدودیت ها لازمند. خوب البته همه درک می کنند که برای یک نوجوان خیلی مهم است با بقیه دوستانش جور باشد و بتواند بیشتر کارهایی را که آنها انجام می دهند، انجام دهد. اما این حقیقت را نادیده نگیرید که تا او به ۱۸ سالگی نرسیده مسئولیت مستقیمش با شماست چون او هم مانند بیشتر نوجوان ها هیجانی تصمیم می گیرد و هنوز نمی تواند به تنهایی نمی تواند همیشه بهترین تصمیم را بگیرد بنابر این شما این حق را دارید که تسلطتان و گاها محدودیت هایی را اعمال کنید.
ممکن است واقعا هم دختر یا پسرتان دوستانی داشته باشند که اجازه دارند تا ساعاتی دیرتر از ساعت مورد نظر شما بیرون بمانند، اما این موضوع به معنای نادرست بودن نظر شما (یا آنها) ندارد. روشی که شما برای بزرگ کردن فرزندتان دارید (تا زمانی که ثبات دارد و همراه با عشق است) برای خانواده شما بهترین روش است. هیچ روشی وجود ندارد که برای همه درست یا برای همه غلط باشد.
اما در عین حال که محدودیت ایجاد می کنید، فراموش نکنید که حفظ احترام دوجانبه بین نسل ها اهمیت دارد. در مورد مسائلی که با نوجوانتان اختلاف نظر دارید با او صحبت کنید و به نظر او هم توجه داشته باشید بدون این که داد بزنید یا موعظه کنید ، برای او توضیح دهید که چرا در بعضی موارد با او مخالف با موافق هستید. در ضمن مشخص کنید که در مورد یک مسئله یا محدودیت خاص برای او امکان چانه زدن و مذاکره وجود دارد یا نه. اگر نوجوانها احساس کنند که آنها را گول می زنید و در مورد مسئله ای که واقعا روی آن اختیاری ندارند، تظاهر می کنید که اختیار دارند ، عصبانی می شوند.
حتما تصمیم ها و قضاوت های خود را به صورت واضح برای آنها توضیح دهید، به عنوان مثال: ((من فکر می کنم برای کسی به سن تو خطرناک است که بدون همراهی یک بزرگتر ، بعد از ساعت ۱۰ شب بیرون باشد. من دوستت دارم و نگران سلامتی و ایمنی تو هستم.)) بگذارید نوجوانتان نا امیدی و ناراحتی خود را بیرون بریزد: (( شما با من مثل بچه ها رفتار می کنید.)) اگر در نهایت نتوانستید به یک مصالحه قابل قبول دست پیدا کنید، تصمیم نهایی با شماست.
هرگاه یک قانون یا محدودیت وضع می کنید، نوجوانتان حتما باید بفهمد چرا همچین چیزی را به او تحمیل می کنید.بعضی از والدین احساس می کنند نیاز به همچین کاری نیست آنها می گویند: ((این کار را بکن چون من می گویم، همین.)) در حالی که وقتی نوجوانها بفهمند این قوانین چرا وضع شده اند احتمال پایبندیشان به آنها بیشتر است.در ضمن این کار باعث می شود تا خود شما هم در مورد آنها فکر کنید و دلایل منطقی برایشان داشته باشید.
البته بعضی مسائل ممکن است آن قدرها هم مهم نباشند، مثلا ممکن است پسر شما بخواهد موهایش از حدی که شما دوست دارید ، کمی بلند تر باشد یا دخترتان لباسی را انتخاب کند که با سلیقه شما جور نیست و … در این موارد می توانید کوتاه بیایید، ایجاد محدودیت در این موارد از جمله مسائلی است که قابل مذاکره و چانه زنی هستند. وقتی در مورد مسائل کم اهمیت تر اختیار به نوجوانتان بدهید، در واقع با این کار کم کم از کنترل کردن او کم می کنید و به او استقلال و قدرت تصمیم گیری می دهید.
در این مقاله مکررا تاکید کردیم که استقلال بیشتری به نوجوانتان بدهید، بنابراین هر قدر قدرت انتخاب بیشتری به آنها داده شود برای تصمیم گیری در آینده بیشتر آماده می شوند.(این کار را با مسائلی شروع کنید که اگر تصمیمش اشتباه بود کمترین ضرر را داشته باشد.)
نوشتن فهرستی برای اولویت بندی اصول مهم، برای بسیاری از والدین کمک کننده است. اجرای کدام محدودیت ها را اصرار می ورزید؟ در مورد کدام اصول می توانید کوتاه بیایید؟
اصول ثابت و استوار، برای زندگی نوجوانتان کاملا مهم هستند. نوجوان هایی که هیچ نوع خط مشی و محدودیت خاصی ندارند، اغلب احساس سر در گمی ، نا امنی و در معرض خطر بودن می کنند، یا درگیر موقعیت های خطرناکی می شوند که از عواقب آن اطلاعی ندارند. بچه هایی که کنترل نمی شوند در واقع مورد بی مهری واقع شده اند،بسیار طغیانگر و سرکش و عصبانی هستند و می توانند سرمشق بدی برای بقیه بچه ها باشند.وقتی نوجوان شما این هم سال خود را با این همه آزادی ببیند ممکن است از شما به خاطر اعمال محدودیت هایتان گله کند.با وجود این صبور باشید، عشق بورزید و محدودیت هایتان را اعمال کنید.ب
به یاد داشته باشید، بسیاری از مسائل و اختلالات کودکان در سن کم قابل درمان هستند و بخشی از آن ها در بزرگسالی غیر قابل درمان. همین الان اقدام کنید.
جهت مشاوره در جهت تشخیص یا درمان اختلالات مربوط به کودکان و آموزش والدگری (فرزندپروری) می توانید در ساعت های اداری با شماره تلفن ۰۹۱۹۷۹۰۳۱۲۷ تماس حاصل فرمائید.
گفتگو در مورد طلاق ، با بچه ها
قبلیچطور فرزندتان را به مستقل بودن تشویق و ترغیب کنید؟
بعدی